ఎలాగో అష్ట కష్టాలు పడి మొదటి సంవత్సరం అయ్యిందనిపించాను. జాలి, దయ అనేవి ఏమాత్రం లేకుండా పరీక్షలు అయిన రెండు రొజులకే మళ్ళీ క్లాసులు స్టార్ట్ అయ్యాయి. ఈ సారి ల్యాబుల్లో ఒక దాని పేరు ఎలక్ట్రికల్ ల్యాబ్. దాని గురించి కాలేజీలో అందరూ కథలు కథలుగా చెప్పుకుంటారు. నాలుగేళ్ళలో అది పాస్ అవ్వటం అన్నిటి కన్నా కష్టం అని. అక్కడ ప్రజలు మాహా శాడిస్టులని వగైరా,వగైరా. మా 43 సార్ నే భరించాను ఇంక వీళ్ళెంత అనుకున్నాను. కాని రెండు సార్లు ల్యాబ్ అట్టెండ్ అయ్యాక తెలిసింది నేనెంత పొర బడ్డానో తెలిసింది. అప్పుడు నేను ఆకాశం లోకి చూస్తూ దీర్ఘంగా ఆలోచించి ఒక నిజం తెలుసుకున్నాను:
తొండ ముదిరి ఊసరవెల్లి అయ్యింది
ౠతురాగాలు ముదిరి అంతరంగాలు అయ్యింది
మా 43 సార్ ముదిరి ఈ ఎలక్ట్రికల్ ఇంచార్జ్ అయ్యాడు.
ఇంక చూస్కో నా సామిరంగా ప్రతి వారం నాకు పండగే పండగ. వైవా పేరు చెప్పి ఆ దరిద్రుడు చేసిన ఆకృత్యాలు అన్నీ ఇన్నీ కావు. ట్రాన్స్ఫార్మర్ లలో రెండు రకాల లాసెస్ జరుగుతాయి. ఆ పాపాత్ముడికి అవి కూడా తెలీదు. మళ్ళి 10 ఇయర్స్ ఎక్స్పీరియన్స్ అని చెప్పుకుంటాడు. ( నిజమండీ నాకు ఖడ్గం సినిమా చూసినప్పుడు అతనే గుర్తొచ్చాడు) పైగా ప్రతీ వారం మీ క్లాసులో ఇంత మందిని ఫెయిల్ చేస్తా, అంత మందిని మాత్రమే పాస్ చేస్తా అని చాలా బిల్డప్ ఇచ్చేవాడు. ఇలా వారం వారం గండం, సెమిస్టర్ ఆయుషు లాగా జీవితం గడిచిపోతొంది. ఇక్కడ ఒకే ఒక మంచి విషయం ఏమిటంటె ఆ పంకజాక్షి నా బ్యాచు కాకపోవటం. లేక పోతే ఆడ పిల్లలు ముందు అసలే అంతంత మాత్రంగా ఉన్న పరువు తెలుగంగలో కలిసి పోయేది.
ఇలా మూడు రికార్డ్ కొట్టివేతలు, ఆరు వైవాలతో జీవితం గడుస్తుండగా ల్యాబ్ ఇంటర్నల్స్ వచ్చాయి. నారు పోసిన వాడు నీరు పొయ్యక పోతాడా, పొయిన సారి హెల్ప్ చేసిన దేవుడే ఈ సారీ చెయ్యకపోతాడా అని ధైర్యంగా ఉన్నాను. ఆ రొజు ఎక్స్ పరిమెంట్ కూడా చాలా బాగా జరిగింది. ఇంక ఈ ల్యాబు సూపర్ హిట్టే అనుకున్నాను. కాని నోటీస్బోర్డ్ లో మార్కులు చూస్తే 34/50 అని ఉన్నాయి. "నహీ" అని ఒకసారి గట్టిగా అరిచి అసలు పొరపాటు ఎక్కడ జరిగిందో తెలుసుకుందామని ఆ ఇంచార్జ్ ని కలిశాను. అప్పుడు ఆ పాపాత్ముడు చెప్పిన కారణాలు ఇప్పటికీ నా చెవులలో మ్రోగుతున్నాయి. అందులో ముఖ్య మైనది ఏమిటంటే నేను రాసిన రెసల్ట్స్ లో సీరియల్ నంబర్ వేయలేదు. ఇంకొక ముఖ్యమైన పాయింట్ వాడింటికి నేనెప్పుడూ వెళ్ళ లేదు, ఇంకొక ముఖ్యమైన పాయింట్ మా బంధువులెవరు ఆ డిపార్ట్ మెంట్ లో పని చెయ్యటంలేదు వగైరా వగైరా.
అప్పుడు నా కోపం అంతా ఆ ఎక్స్ టర్నల్ ఎగ్జాం మీద చూపించి 44/50 తెచ్చుకున్నాను. కానీ, ఆ ఇంటర్నల్ మార్కులు మాత్రం నన్ను చాలా దెబ్బ తీశాయి. ఇప్పుడు నా ఇంజినీరింగ్ పర్సెంటేజ్ 79.. లలో ఆగిపొయింది. వాడు మార్కులు వేసుంటే 80+ అయ్యేది :(
thats life. that 1%, 1mark, 1sec is the damning difference b/n success and failure.
-కార్తీక్
(తదుపరి టపాలో మా రెడ్డి గారి జైత్రయాత్రల గురించి రాస్తాను)
తొండ ముదిరి ఊసరవెల్లి అయ్యింది
ౠతురాగాలు ముదిరి అంతరంగాలు అయ్యింది
మా 43 సార్ ముదిరి ఈ ఎలక్ట్రికల్ ఇంచార్జ్ అయ్యాడు.
ఇంక చూస్కో నా సామిరంగా ప్రతి వారం నాకు పండగే పండగ. వైవా పేరు చెప్పి ఆ దరిద్రుడు చేసిన ఆకృత్యాలు అన్నీ ఇన్నీ కావు. ట్రాన్స్ఫార్మర్ లలో రెండు రకాల లాసెస్ జరుగుతాయి. ఆ పాపాత్ముడికి అవి కూడా తెలీదు. మళ్ళి 10 ఇయర్స్ ఎక్స్పీరియన్స్ అని చెప్పుకుంటాడు. ( నిజమండీ నాకు ఖడ్గం సినిమా చూసినప్పుడు అతనే గుర్తొచ్చాడు) పైగా ప్రతీ వారం మీ క్లాసులో ఇంత మందిని ఫెయిల్ చేస్తా, అంత మందిని మాత్రమే పాస్ చేస్తా అని చాలా బిల్డప్ ఇచ్చేవాడు. ఇలా వారం వారం గండం, సెమిస్టర్ ఆయుషు లాగా జీవితం గడిచిపోతొంది. ఇక్కడ ఒకే ఒక మంచి విషయం ఏమిటంటె ఆ పంకజాక్షి నా బ్యాచు కాకపోవటం. లేక పోతే ఆడ పిల్లలు ముందు అసలే అంతంత మాత్రంగా ఉన్న పరువు తెలుగంగలో కలిసి పోయేది.
ఇలా మూడు రికార్డ్ కొట్టివేతలు, ఆరు వైవాలతో జీవితం గడుస్తుండగా ల్యాబ్ ఇంటర్నల్స్ వచ్చాయి. నారు పోసిన వాడు నీరు పొయ్యక పోతాడా, పొయిన సారి హెల్ప్ చేసిన దేవుడే ఈ సారీ చెయ్యకపోతాడా అని ధైర్యంగా ఉన్నాను. ఆ రొజు ఎక్స్ పరిమెంట్ కూడా చాలా బాగా జరిగింది. ఇంక ఈ ల్యాబు సూపర్ హిట్టే అనుకున్నాను. కాని నోటీస్బోర్డ్ లో మార్కులు చూస్తే 34/50 అని ఉన్నాయి. "నహీ" అని ఒకసారి గట్టిగా అరిచి అసలు పొరపాటు ఎక్కడ జరిగిందో తెలుసుకుందామని ఆ ఇంచార్జ్ ని కలిశాను. అప్పుడు ఆ పాపాత్ముడు చెప్పిన కారణాలు ఇప్పటికీ నా చెవులలో మ్రోగుతున్నాయి. అందులో ముఖ్య మైనది ఏమిటంటే నేను రాసిన రెసల్ట్స్ లో సీరియల్ నంబర్ వేయలేదు. ఇంకొక ముఖ్యమైన పాయింట్ వాడింటికి నేనెప్పుడూ వెళ్ళ లేదు, ఇంకొక ముఖ్యమైన పాయింట్ మా బంధువులెవరు ఆ డిపార్ట్ మెంట్ లో పని చెయ్యటంలేదు వగైరా వగైరా.
అప్పుడు నా కోపం అంతా ఆ ఎక్స్ టర్నల్ ఎగ్జాం మీద చూపించి 44/50 తెచ్చుకున్నాను. కానీ, ఆ ఇంటర్నల్ మార్కులు మాత్రం నన్ను చాలా దెబ్బ తీశాయి. ఇప్పుడు నా ఇంజినీరింగ్ పర్సెంటేజ్ 79.. లలో ఆగిపొయింది. వాడు మార్కులు వేసుంటే 80+ అయ్యేది :(
thats life. that 1%, 1mark, 1sec is the damning difference b/n success and failure.
-కార్తీక్
(తదుపరి టపాలో మా రెడ్డి గారి జైత్రయాత్రల గురించి రాస్తాను)
