యెస్.బి.ఐ.-2

11/18/2008 - రాసింది karthik at Tuesday, November 18, 2008
ఈ మధ్య కాలం లో ఆఫిస్ కి పోతూనే మొబైల్ నా ర్యాక్ లో పెట్టేసి ఇంటికి వచ్చేటప్పుడు తీసుకుంటున్నా. ఎవరైనా అడిగితే పని ఒత్తిడి వల్ల అని కథలు చెబుతున్నా. కానీ నాకు మాత్రమే తెలిసిన చేదు నిజం ఎమిటంటే, నాకు బెంగళురు ల్యాండ్ లైన్ నుంచి ఫోన్ వస్తే లిఫ్ట్ చెయ్యలంటే భయంగా వుంది. నాకు ఇంత భయం పెట్టిన ఘనత ఖచ్చితంగా యెస్.బి.ఐ. కి మాత్రమే చెందుతుంది.
పొయిన వారం లో ఒక రోజు.శని,ఆది వారాలు కాకుండా ఆఫీస్ లో పని చేసుకునే రోజు. ఆఫిస్ లో నా అంతకు నేను పాటలు వింటున్న. ఇంతలో నా ల్యాండ్ లైన్ రింగ్ అయ్యింది. ఇక మామూలుగా కథ షురు.
నేను: హలో, కార్తిక్ హియర్!
అవతల: సర్ దిస్ ఇస్ రాధా ఫ్రం యెస్.బి.ఐ. క్యాష్ బ్యాక్. వుయ్ ఆర్ గివింగ్ యు అ లైఫ్ టైం ఫ్రీ క్రెడిట్ కార్డ్.
నేను: సారీ ఐ యాం నాట్ విల్లింగ్ ఫర్ థట్.
అవతల: డు యు హవ్ టూ మినిట్స్ ఒఫ్ టైం?
నేను: నో! ఐ యాం బిజి.
అవతల: .......
ఫోన్ కట్ అయ్యింది.
వెంటనే నా పక్కన వుండే మా కొల్లీగ్ ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది. అతను సీట్ లో లేకపోవడం వల్ల నేనే లిఫ్ట్ చేసను. మళ్ళీ అదే కథ.
నేను: హలో,
అవతల: సర్ దిస్ ఇస్ రాధా ఫ్రం యెస్.బి.ఐ. క్యాష్ బ్యాక్. వుయ్ ఆర్ గివింగ్ యు అ లైఫ్ టైం ఫ్రీ క్రెడిట్ కార్డ్.
నేను: సారీ ఐ యాం నాట్ విల్లింగ్ ఫర్ థట్.
అవతల: డు యు హవ్ టూ మినిట్స్ ఒఫ్ టైం?
నేను: నో! ఐ యాం బిజి.
అవతల: .......
ఫోన్ కట్ అయ్యింది.
కరెక్ట్ గా రెండు నిమిషాల తరువాత మా క్యుబికల్ లో ఇంకొక ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది. ఇప్పుడు అది ఎవరో నాకు తెలిసిపొయింది. అంతే కాక నాకు యెస్.బి.ఐ. మీద కొన్ని పాత పగలు వున్నాయి. అందు వల్ల అది కూడా నేనే ఎత్తాను.
ఇప్పుడు ఏమైందంటే:
నేను: ఇస్ ఇట్ రాధా ఫ్రం యెస్.బి.ఐ?
ఫోన్ కట్. ఆ సంతోషంలో హింది తన్నుకు వచ్చింది.
జీత్ హమారీ హైన్! అని గట్టీగా అరిచాను.

నేను, నా బైక్, ఒక డాక్టర్

10/03/2008 - రాసింది karthik at Friday, October 03, 2008
అది సెప్టెంబర్ 30, మంగళవారం. నేను ఆఫీస్ నుంచి ఇంటికి వెళ్తూ బైక్ మీద నుంచి కింద పడి ముక్కు, మూతి, మోకాలు, మోచెయ్యి పచ్చడి చెసుకున్న రొజు. 40 కి.మి. వేగంతొ వెళ్తూ కింద పడితే పచ్చడి కాక, సాంబారు రసం అవ్వవు కద!
ఇలాంటి దెబ్బలు నాకు కొత్తా కాదు, వాటికి నేను పాతా కాదు. చిన్నప్పుడు మా ఏరియా లొ " ముళ్ళు కార్తీక్ కు గుచ్చుకోవు, కార్తీక్ ముళ్ళను గుచ్చుకుంటాడు" అని ఒక సామెత వాడుక లో ఉండేది. సో అలవాటుగా దగ్గరలో ఉన్న నర్సింగ్ హోం కి వెళ్ళాను. కాని అక్కడ డాక్టర్ ని కలవలేదు!!! ఆ నర్సింగ్ హో లో ఇద్దరు డాక్టర్ లు ఉన్నారు: ఒకరు గైనాకాలజిస్ట్, ఇంకొకరు లైంగిక వ్యాధుల నిపుణులు. బెంగళూరు స్పీడ్ బ్రేకర్ దెబ్బకు విరిగిన చేతుల జాబితా లొ నా చెయ్యి చేరినా పర్వాలేదు కాని, ఆ డాక్టర్ గడప తొక్కను అని అనుకున్నా. కాంపౌండర్ పిలుస్తున్నా వెనక్కు తిరిగి చూడకుండా పారి పొయి ఇల్లు చేరుకున్నా. ఒకరిద్దరు ముఖ్యులకు మెసేజ్, మెయిల్ పంపించి ఫస్ట్ ఏయిడ్ చేసుకున్నా.అనగా టించర్ తో కడిగి పసుపు పట్టించా దెబ్బకు నొప్పి నషాళానికి ఎక్కింది. అప్పుడు నాకు పరిచయం ఉన్న ఒక డాక్టర్ గుర్తుకు వచ్చాడు. వెంటనే అతని హాస్పిటల్ కు చేరుకున్నా, నేను వస్తున్నా అని తెలుసుకున్నాడొ ఏమో ఆ జీవి ఎక్కడికో ఉడాయించాడు.
అప్పుడు తప్పదు కదా అని మరొక డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్ళాను. అక్కడ గుర్తుకు వచ్చిన విషయం ఏమిటంటె నా పర్స్ లో డబ్బులు లేవు. జజ్జినక జజ్జినక పండగ చేసుకున్నా! ఆ పక్కనేవున్న ఆక్సిస్ బ్యాంక్ ఏ.టి.ఎం. కి వెళ్ళా, నేను వస్తున్నా అని వీళ్ళకు కూడా తెలిసిపొయిందోచ్! డబ్బులు లేవు అని బోర్డ్ తగిలించారు. ఇంకేప్పుడూ ప్రైవేట్ బ్యాంక్ లను నమ్మకూడదు అని ఒట్టు పెట్టుకుని వెనకాల వీధి లోని ఎస్.బి.ఐ. కి వెళ్ళి డబ్బు తెచ్చు కుని కట్టు కట్టించుకున్నా. అక్కడ కట్టు కట్టే వాడు పసుపుని చూసి అదేదో అంత్రాక్స్ పొడి అన్నట్టు చూసి అది కడిగేసి అదే కలర్ లో వున్న ఒక ఆయింట్మెంట్ పూసి కట్టు కట్టాడు. తర్వాత డాక్టర్ వచ్చి నాలుక తెరువు, చెయ్యి చాపు, రెందు పల్టీలు కొట్టు అని అడిగి, అవన్నీ చేశాక ' ఎవెరిథింగ్ ఇస్ నార్మల్ ' అని చెప్పాడు. ఆ ముక్క నేను ఎం.బి.బి.ఎస్. చదవకుండానె తెలుసుకున్నానురా పాపాత్ముడా అని చెప్పి ఇంటికి వచ్చేశా.

ఎన్నెన్నొ జన్మల భంధం!!!

7/11/2008 - రాసింది karthik at Friday, July 11, 2008
'ఎన్నెన్నొ జన్మల భంధం నాదీ నీది, ఎన్నటికీ మాయని ...' అని కొన్ని దశాబ్దాల క్రితం ప్రజలు పాటలు పాడుకొనేవారు. ఈ మధ్య కాలం లో ఈ పాట వల్ల పాపులర్ ఐన వాళ్ళు ' కాంగ్రెస్-కమ్యునిస్టులు ' , ' సుమన్-ప్రభాకర్ ' దేశ ప్రజలందరూ కరుణానిధికి కళ్ళాద్దాల మీద ఎంత ప్రేమ ఉందో వీళ్ళ మధ్య కూడా అంత ప్రేమ వుంది అనికున్నారు. కొందరైతే వీళ్ళు సోల్ మేట్స్ అని కూడా అనుకున్నారు. కానీ నాకు తెలుసు వీళ్ళు రూం మేట్స్ కూడా కాదని. నిప్పు లాంటి నిజం లేటు గా వచ్చినా లేటెస్ట్ గా వచ్చింది. మన్మొహానుడి అణువంత ప్రేమకు ' అమ్మ ' ఆశీస్సులు ఇవ్వడం తొ కమ్యునిష్టులకు ఎక్కడో కాలింది. ఏమైనా అమ్మ కద, కాదనలేదు. కానీ ఆ ప్రేమను ఇలానే చూస్తూ ఉంటే ప్రజలు కమ్యు 'నిష్ట 'ను శంకిస్తారు. అందుకని ఈ-టీవీ ప్రభాకర్ అమెరికా పొయినట్లు వీళ్ళు బెంగాల్ కు పోతాం అని అల్టిమేటం ఇచ్చారు. వీళ్ళు బెంగాల్ పొయినా, ఉత్తర్ ప్రదేశ్ నుంచి కుస్తీ పోటీలకు ఢిల్లీ వచ్చే ములాయం ఉన్నాడు, వాడు ఒక్క సారి చెప్తే 39 సార్లు చెప్పినట్టు అని అమ్మ కు బాగా తెలుసు. కానీ వాడికి ఏనుగంటే చచ్చే భయం. అందుకని అమ్మ వెంటనే ఏనుగు ను తరిమేసింది. ఇదే ఏనుగు అమ్మకు 'ప్రతిభా ' అవార్డు వచ్చేందుకు బాగా సహాయం చేసింది. అయినా అమ్మ తరిమేసింది ఎందుకంటే అవర్డు రానే వచ్చింది ఇక ఐదేళ్ళ వరకు ఢోకా లేదు. ఇదంతా చూస్తున్న రావణ సేవకులకు ఒళ్ళు మండింది. ప్రేమను తిరస్కరించినా ప్రేమికుల రొజును 'రాఖీ ' గా నామకరణం చేసినా అది మాకే చెల్లింది అన్నారు. అప్పుడే నిద్ర లేచిన 'గని పుత్రుడు ' బెంగళూరు నుంచి వెంటనే ఢిల్లీ రైలెక్కడు. కానీ ఈ తూగు మొహం ఏ.సి. ఆన్ చేస్తూనే నిద్ర పోతాడని అమ్మ భయం. అందుకని మరోసారి 'ఎన్నెన్నొ జన్మల భంధం .... ' అని మేఘ సందేశం పంపించింది. దానికి వరంగల్ నుంచి తెలం ' గానం ' లో జవాబు వచ్చింది. అమ్మకు ఈ గానం గురించి బాగా తెలుసు. అందుకే అర్థం అయినా కానట్లు నటించింది. ఎందుకంటే ఇప్పుడు ఇదే పల్లవి మరొక భార్యా భాధితుడు విడాకులు తీసుకుని కూడా పాడుతున్నాడు. ఇంతలో మొహాన్ కి బాగా రోషం వచ్చింది. మా అమ్మ తో పాటలా? దమ్ముంటే నాతో పాడండి అని తను కూడా మొదలు పెట్టాడు ' ఎన్నెన్నొ జన్మల భంధం .... '

విజ్ఞాపన

6/10/2008 - రాసింది karthik at Tuesday, June 10, 2008
బ్లాగ్ మిత్రులకు స్వాగతం. ఈ కింది విషయం గురించి వ్యాఖ్యల రూపంలో మీ అభిప్రాయాలు తెలుపగలరు.

ఒక మనిషిని నమ్మటం మరియు ఒక మనిషి నుంచి ఏదైనా ఆశించటం ఒకటేనా? ఒక వ్యక్తి మనలను మోసగించడు అని అనుకుంటాం. ఇది నమ్మకమా లేక మన ఎక్స్పెక్టేషనా?

నాకు నేర్పిన సిద్దాంతం ప్రకారం 99 మంది మనలను మోసగించినా, 100వ వ్యక్తిని నామ్మాలి. ఇలాంటిదే యండమూరి గారు 'ప్రియురాలు పిలిచే లొ చెప్పారు. ఇది ఎంత వరకూ సమంజసం?? ఎంత వరకు ప్రాక్టికల్??

మీ అభిప్రాయాలు దయ చేసి తెలుపగలరు.

-కార్తీక్

జడివాన

5/01/2008 - రాసింది karthik at Thursday, May 01, 2008
స్కూల్లో చదివే రొజుల్లో ఒక తెలుగు పాఠం 'జడివాన '. శ్రీకృష్ణుడు గోవర్ధనగిరిని ఎత్తే ముందు కురిసిన వాన గురించి అందులో చదివాను. మొన్న మంగళవారం రాత్రి వాన సృష్టించిన భీభత్సం నాకు ద్వాపరయుగాన్ని గుర్తు చేసింది.

అలవాటుగా నేను రాత్రి 11గం.ల కు ఇంటికి చేరాను. ఆఫీస్ దగ్గర వర్షం పెద్దగా లేదు అందువల్ల తిన్నగ ఇంటికి వెళ్ళి పోయాను. మేము వుండేది కోరమంగల లో. అది చాలా హై క్లాస్ ఏరియా అని నా లాంటి వాళ్ళము కహానీలు చెబుతుంటాం.(ఒక గదికి వేలకు వేలు అద్దె కడతాం కదా, ఆ బాధ ఇలా వెళ్ళగక్కుతాం) .

కానీ ఇంటికి చేరేసరికి మా వీధి ఒక డంపింగ్ గ్రౌండ్ ల వుంది :( 3 కరెంట్ స్తంభాలు, 6 చెట్లు పడిపోయాయి. జాక్ పాట్ కొట్టినట్లు మా ఇంటి ముందు ఉన్న చెట్టు కూలిపొయి మా వాకిలి మీద పడింది. (దేవుడి దయ వల్ల ఇంటికి లేటుగా వెళ్ళాను, లేకపోతే ఈ పాటికి అమరుడిని అయ్యేవాడిని :) ) ఎలాగో ఆ చెట్టును సరి చేసి ఇంట్లొ వెళ్ళాను. మామూలుగానే కరెంట్ లేదు. ఆకలితో కడుపు మండిపోతొంది. కొవ్వొత్తి వెలిగించి వంటింట్లోకి వెళ్ళాను. అప్పుడు తెలిసింది నాది జాక్ పాట్ కాదు డబుల్ బంపర్ లక్కీ డ్రా అని, ఎందుకంటె మా వంటవాడు, పనిమనిషి ఇద్దరు రాలేదు. సింక్ నిండా వున్న గిన్నెలు స్వాగతం పలికాయి. చేసేది ఏమీ లేదు కనుక మొదట గిన్నెలు కడిగాను, తర్వాత వంట పని మొదలు పెట్టాను. ఎర్రగడ్డలు, టొమాటోలు తరిగే సమయానికి కొవ్వొత్తి ఐపోయింది. అల్మారా లో వెతకగా ఇంకొక విషయం బోధ పడింది: వున్నది ఒకేఒక కొవ్వొత్తి,దాన్ని ఇందాకే ముగించాను. కంపరం అంటారు కద, దాన్ని 100తో గుణిస్తే ఏమంటారో అది పుట్టింది.

ఎవరికైనా ఫోన్ చెయ్యాలనిపించింది కానీ ప్రజలు '12గం. తర్వాత ఫోన్ ఎత్తం' , 'నీ గొంతు వింటే ఫోన్ కట్ చేస్తాం' లాంటి రూల్ బేస్ లో ఉన్నారు కనుక ఫోన్ తియ్యలేదు. ఐనా చేసేది ఏమి లేదు కనుక మొబైల్ లైట్ తో పప్పు అన్నం చేసుకుని తిన్నాను. నా పరిస్థితి ఇలా వుంటే మా తాగుబోతు ఓనర్ నీళ్ళు దుబారా చేయ్యొద్దు అని ఒక 5పైసల సలహ ఇచ్చాడు. నీళ్ళు వుంటే కదరా దుబారా చెయ్యటానికి, నీ పిండాకూటికి కూడా లేవురా అంట్ల వెధవా అని చెప్పి నిద్ర పొయే సరికి 2:30 దాటిపోయింది.





ఏం జరుగుతోంది?

4/15/2008 - రాసింది karthik at Tuesday, April 15, 2008
ప్రసన్న లక్ష్మి- షేక్ సుభాని
శ్రీ లక్ష్మి- మనోహర్
మీనా కుమారి-సందీప్

వీరంతా రాష్ట్రం లొ పెద్ద సంచలనం సృష్టించిన వారు. ఒకరు మరణించి/గాయపడి, మరొకరు దాడి చేసి. ఈ సంఘటనలు జరిగాక అందరూ ఆ పని చేసిన అబ్బాయిలను తిట్టీ, శపించి వారి కోపాన్ని, భాధను వెళ్ళ గక్కారు.
కాని ఈ సంఘటనల తర్వాత మనం(మన సమాజం) ఏదన్నా నేర్చుకున్నమా?
పైన చెప్పిన సంఘటనలు జరిగిన తరువాత పేపర్లలో, టీవిలో, బ్లాగుల్లొ, అమ్మాయిలు తీసుకోవలసిన జాగ్రత్తలు గురించి చెప్పారు. కేవలం జాగ్రత్తలు తీసుకుంటే సమస్య పరిష్కారం అవుతుందా? మనం ప్రభుత్వాన్ని తిడతాం, కాని ప్రతి ఒక్క అమ్మాయికి పోలీస్ రక్షణ సాధ్యమేనా?

ఒక ఇంగ్లీష్ సామెత చెప్పినట్టు 'society prepares the crime and the criminal commits it'
ఆ దారుణాలు చేసిన వారు కరడు కట్టిన తీవ్ర వాదులు కారు లేదా ఫైనాన్సె కంపెని పేరుతొ డబ్బు దోచుకున్న వారూ కాదు. వాళ్ళూ మన లాంటి వాళ్ళే. కాస్త సరైన దారిలో చూపించే వారు ఉండి ఉంటే ఏ సాఫ్ట్ వేర్ కంపని లోనో జాబ్ చేస్తు ఉండే వారు.

కాకతాళీయంగా నేనూ కూడా 2001 లో ఇంజినీరింగ్ జాయిన్ అయ్యి తర్వాత ఐ.ఐ.టి లో చదివి ఇప్పుదు నెలకు 5 అంకెల జీతం తీసుకుంతున్నను. మరి అదే ఆశయం తో వున్న సందీప్ ఇప్పుదు రాజమండ్రి సెంట్రల్ జైలు లొ ఉన్నాదు :(
********************************************************************************
నాకు ఆ అమ్మయిల కుటుంబాలను కించపరిచే/బాధ పెట్టే ఉద్దేశ్యం లేదు. వారు చెసిన పనిని సమర్ధించటం లేదు. దయ చేసి అర్ధం చేసుకొగలరు
********************************************************************************
కాని వారు ఎందుకు అలా అయ్యారు? ఈ ప్రశ్నకు సమాధానం లేదు.
స్త్రీలకు 33% రిజర్వేషన్ గురించీ, వాళ్ళ హక్కుల గురించి, ఎక్కువ మట్లాడితె అర్ధనారీస్వర తత్వం గురించి లెక్చర్లు దంచుతాం. కాని మనలో ఎంత మందిమి మనతో పని చేసే మనకు కనిపించే ఆడవారిని 'అదీ 'ఇదీ అని కాకుండా మాములుగా సంభోధిస్తాం?

స్త్రీలను గౌరవించటం అనేది మన ఇంటి నుంచి మొదలు కావాలి. ఆ పరివర్తన వ్యక్తి నుంచి మొదలై సమాజం వరకు రావాలి. అది జరుగనంత వరకు మరెంతొ మంది మీనా కుమారి లను చూడక తప్పదు.

నేను ఒక ఫెమినిస్ట్ ను కాను
బెంగళూరు మహిళా సంఘ కార్యదర్సిని అంతకు ముందే కాను.
ఒక మనిషిని. పదహారణాల తెలుగు బిడ్డను.

నాకు నచ్చిన పాట

3/18/2008 - రాసింది karthik at Tuesday, March 18, 2008

ఇది నాకు చాలా నచ్చిన పాట. దీని ఆడియొ ఎవరి దగ్గరైన వుంటె దయ చేసి ఇవ్వ గలరు

ఎప్పుడూ ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి..
ఎప్పుడూ ఒదులుకోవద్దురా ఓరిమి.

విశ్రమించవద్దు ఏ క్షణం.
విస్మరించవద్దు నిర్ణయం.
అప్పుడే నీజయం నిశ్చయం రా.
ఎప్పుడూ ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి..

నింగి ఎంత పెద్దదైన రివ్వుమన్న గువ్వ పిల్ల రెక్క ముందు
తక్కువేనురా
నింగి ఎంత పెద్దదైన రివ్వుమన్న గువ్వ పిల్ల రెక్క ముందు
తక్కువేనురా
సంద్రమెంత పెద్ద దైన ఈదుతున్న మొప్ప ముందు చిన్నదేనురా
పశ్చిమాన పొంచి వుండు రవిని మింగు అసుర సంధ్య ఒక్క నాడు నెగ్గలేదురా
గుటకపడని అగ్గి విండ సాగరాల నీదు కుంటు తూరుపింట తేలుతుందిరా
నిషావిలాసమెంత సేపురా
ఉషోదయాన్ని ఎవ్వడాపురా
రగులుంత గుండె కూడ సూర్య గోళమంటిదేనురా
ఎప్పుడూ ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి..

నొప్పిని లేని నిమిషమేది జననమైన మరణమైన
జీవితాన అడుగు అడుగునా
నొప్పిని లేని నిమిషమేది జననమైన మరణమైన
జీవితాన అడుగు అడుగునా
నీరశించి నిలిచిపోతే మిముషమైన నీది కాదు
బ్రతుకు అంటే నిత్య ఘర్షణ.
దేహముంది ప్రాణముంది నెత్తురుంది సత్తువుంది ఇంతకన్న సైన్యముండునా...
దేహముంది ప్రాణముంది నెత్తురుంది సత్తువుంది ఇంతకన్న సైన్యముండునా...
ఆశ నీకు అస్త్రమవును..
శ్వాశ నీకు శస్త్ర మవును.
ఆశయమ్ము సారధవునురా
నిరంతరం ప్రయత్నమున్నదా
నిరాశకే నిరాశ పుట్టదా
నిరంతరం ప్రయత్నమున్నదా
నిరాశకే నిరాశ పుట్టదా

ఆయువంటు వున్న వరకు చావు కూడ నెగ్గలేక.
శవము పైన గెలుపు చాటురా
ఎప్పుడూ ఒప్పుకోవద్దురా ఓటమి..