ఎలక్షన్ విందు!! 

4/25/2009 - రాసింది karthik at Saturday, April 25, 2009
అయ్యలారా, అన్నలారా, అక్కలారా, అమ్మలారా, అమ్మాయిలారా, త్వర పడండి. మీ కోసమే వేడి వేడి ఎలక్షన్ విందు తయారుగా ఉంది. మంచి తరుణం మించి పోతుంది. ఆలసించిన ఆశా భంగం!!!

స్థలం: రాష్ట్రం లో ఎక్కడైనా కావచ్చు.
పాత్రధారులు: తినబోతూ రుచులెందుకు? చదివితే తెలుస్తుంది.

అదొక డైనింగ్ టేబుల్, అక్కడ కూర్చున్న వాళ్ళల్లో మొదటి వ్యక్తి దేవుడు మార్కు అభ్యర్థి వై.యస్.ఆర్. భొజనం మొదలుపెడుతూ ఇలా అన్నాడు.
ఓ ఓటరూ, మంచి ఓటరు..
నువ్వు మాకు తినడానికి పవర్ ప్లాంట్లిచ్చావ్, రింగ్ రోడ్ షేప్ ఇచ్చావ్, ఇడుపులపాయ కూడా ఇచ్చావ్, ఇలాగే మన రాష్ట్రం లో ఉన్న 294 మంది కాంగ్రెస్ ఎమ్మెల్యేలకి, అలాగే 42 మంది ఎంపీ లకి అదే చేత్తో దేశం లో ఉన్న.. నంబర్ ఎంతో కరెక్ట్ గా తెలీదు ఎంతమంది ఉంటే అంతమంది కాంగ్రెస్ వాళ్ళకి కూడా ఇవే ఇస్తావని..ఇవే అంటే ఇవేకాదు.. వాళ్ళకు ఏమి కావాలంటే అవి. థర్మల్ పవర్ ప్లాంట్లు, బొగ్గు గనులు, సెజ్ లు అలాగ. అలా ఇస్తావని కోరుకుంటున్నాను. నాకు తెలుసు నువ్వు ఇస్తావని ఎందుకంటే బేసికల్లి యు ఆర్ ఎ ఓటర్, యు ఆర్ ఎ గుడ్ ఓటర్!! అంతే, దట్సాల్!

క్షమించాలి, నా ప్రార్థన్ మీకందరికీ కొత్తగా అనిపించచ్చు. అప్పుడు పక్కనున్న బి.వి.రాఘవులు " కొత్తగా కాదు పరమచెత్తగా అనిపించింది" అన్నాడు. ఇంతలో పక్కనున్న నారాయణ ఇది మాకేమి కొత్త కాదు సార్, ఆయన కూడా ఇలాంటివే కవితలు అవి రాస్తుంటారు. కాకపోతె నువ్వు ఓటరు మీద రాశావ్ ఆయన వాళ్ళ మామ మీద రాస్తారు అన్నాడు. ఈ మధ్యే ఒక కొత్త కవిత కూడా రాశారు అన్నాడు. అప్పుడు వై.యస్ ఆర్. " నాకు కవితలన్నా, డబ్బులున్న మామలన్నా చాలా ఇష్టం" అన్నాడు. అప్పుడు "ఆయన" అనబడే సదరు చంద్ర బాబు తన ల్యాప్టాప్ ఒపన్ చేసి " మామా.. అడక్కుండానే పార్టీ ఇచ్చావ్, అడిగితే కూతుర్నిచ్చావ్, ఎలక్షన్లు వస్తే సీట్ ఇచ్చావ్, గెలిస్తే మినిస్టర్ గిరి ఇచ్చావ్. ఆడుకోవడానికి కుప్పం నిచ్చావ్, వాడుకోవడానికి బాలయ్యనిచ్చావ్, అందుకే నువ్వు నాకు నచ్చావ్!! కానీ ఎందుకు నన్ను తిట్టావ్?? ఐనా నువ్వు నాకు నచ్చావ్" అన్నాడు.
ఇదంతా విన్న వెంటనే అప్పటి వరకూ డైనింగ్ టేబుల్ కింద ఉన్న చిరంజీవి టేబుల్ ఎక్కి "అరవింద్ బావా, అరవింద్ బావా సి.యం నైపోతా, ఈ స్టేట్ నే, అరవింద్ బావా, అరవింద్ బావా రఫాడించేస్తా " అంటూ వీణ డాన్స్ మొదలు పెట్టాడు. చిరంజీవి టెబుల్ ఎక్కడం చూసి పక్క రూములో ప్లేట్లు కడుగుతున్న మోహన్ బాబు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి " అరిస్తే చరుస్తా, చరిస్తే కరుస్తా, కరిస్తే నా ఇద్దరు కొడుకులను కలిపి సినిమా తీస్తా " అని వార్నింగ్ ఇచ్చాడు.

ఇదంతా చూసి అప్పటి వరకూ మౌనంగా ఉన్న ఒకే ఒక సెన్సిబుల్ శాల్తీ బయటకు నడిచాడు. ఆ శాల్తీ పేరు "జయ ప్రకాష్ నారాయణ్"


ఈసారి మన రాష్ట్రం లో జరిగిన ఎన్నికలు ఎంత ప్రతిష్టాత్మకమో అందరికీ తెలుసు. ప్రతిష్టాత్మకం అని ఎందుకు అన్నానంటే ఒక వైపు ఐ.పి.యల్. జరుగుతున్నా నా మిత్రులు చాలా మంది మా ఊర్లో ఈ పార్టీ గెలవచ్చు, మా ఎం.పి సీటూ వీడికి ఇవ్వకూడదు అని నా బుర్ర తిన్నారు. మన తెలుగు బ్లాగులలో కూడా సదరు పార్టీల మద్దతు దారులు శక్తి వంచన లేకుండా ఆయా పార్టీలను సమర్ధించారు. ఆ ఎలక్షను వేడి నన్ను కూడా సోకి ఇది రాశాను.

-కార్తీక్





1 వ్యాఖ్యలు

Labels:

నా మొదటి ట్రెక్కింగ్ అనుభవం 

4/11/2009 - రాసింది karthik at Saturday, April 11, 2009
నిన్న రాత్రి నేను, బెంగళూరు మౌంటెనీరింగ్ క్లబ్ వారి అంతర్ గంగె నైట్ ట్రెక్ కి వెళ్ళాను. ఈ ట్రెక్ ప్రత్యేకత ఏమిటంటే అందులో నడవడం తక్కువ పాకడం, దూకడం వగైరా ఎక్కువ. నాలాంటి వాళ్ళు ఇలాంటి కామెంట్స్ చేస్తారని తెలిసే వాళ్ళు డబ్బులు కట్టే దానికంటే ముందే చేప్పారు, ఓవర్ యాక్షన్ చేసే వాళ్ళు మానుకొండి అని. నా గురించి కాదులే అనుకొని వెళ్ళాను. అక్కడ చూస్తే దాదాపుగా 60 మంది ఉన్నారు. అబ్బో ఇది చాలా పాపులర్ లాగా ఉందే అనుకున్నాను. దాదాపుగా రాత్రి 1 గం. లకు ఆ కొండ దగ్గరికి వెళ్ళాము. అక్కడ పరుపులు గట్ర తీసుకుని కొండ ఎక్కడం మొదలు పెట్టాము. చాలా దూరం పొయ్యాము అని నేను అనుకున్నా ( ఎందుకంటే నా కాళ్ళు నొప్పి పుట్టటం మొదలైంది కాబట్టి ) ఒక గుడి ఎదురైంది. ఇంక ఇక్కడె పరుపులేసుకుని తెల్లారే వరకు పడుకోవచ్చు అనుకున్నా. కాని మా గైడ్ ఇది ఒక వార్మప్ ట్రెక్ అని అసలు సినిమా ఇంక మొదలు కాలేదని చెప్పాడు. నాకు మొదటి సారిగా దీనికి డబ్బులు కట్టి ప్రమదాన్ని 450/- కి కొనుకున్నానా అని అనిపించింది. కానీలే అన్నిటికి ఎడ్మండ్ హిల్లారీ ఉన్నాడు అనుకున్నా. ఇంకొక గంట సేపు నడిచిన తరువాత ఒక చోట పెద్ద పెద్ద బండలు కనపడ్డాయి. ఇంక ఈ బండలు ఎక్కడం ఇంపాజిబుల్ అని నా పరుపు పరుచుకున్నా, ఇంతలో మా గైడ్ కి హెల్ప్ గా వచ్చిన అబ్బాయి రెండు బండల మధ్య పిల్లి పట్టేంత దూరం చూపించి "ఆక్రమణ్" అని అరిచాడు. వెంటనే అందరూ గబ గబా అందులోకి దూరాము. (అందరూ ఒకే సారి కాదు, ఒకరి తరువాత ఒకరు). ఎడ్మండ్ హిల్లరీ నన్నింత మోసం చేస్తాడని ఎప్పుడు అనుకోలేదు. కానీ మంచికి రోజులు కావు కదా అని నొరు మూసుకుని కూర్చున్నాను సారి నోరు మూసుకుని ఆ బండల మధ్య దారిలో నేను కూడ దూరాను. కొంత దూరం అలా ఒక బండకు అతుక్కుని జరిగాక ఇప్పుడు ఇంకొక గుంత చూపించి "జంప్" అని అరిచాడు ఆ హెల్ప్ అబ్బాయి. ఒకరి తరువాత ఒకరు ముందూ వెనకా ఆలోచించకుండా ఆర్. నారాయణ మూర్తి సినిమాలో సైడ్ డాన్సర్ల లాగా ముందుకు దూకారు. నేను మాత్రం నాకు డాన్సులు గట్రా రావు నేను దూకను అన్నాను. అదంతా నాకు తెలీదు దూకాల్సిందే అన్నాడు. ఎలాగో కష్టపడి దూకాను. ఇంతలో నా వెనక ఉన్న ఒక 7-8 ఏళ్ళ అబ్బాయి అంకుల్ నన్ను కొంచెం అందుకోరు అన్నాడు. నిన్ను ఈ పాతళ చెరసాలకు పంపుతున్న ఆ రాతీ హృదయం ఎవరికి ఉందీ అనుకున్నాను. నేను ఏమి చెబుతున్నానో వినకుండా వాడు నా మీదికి దూకాడు. కానీ నేను డేరింగ్ అండ్ డైనమిక్ కాబట్టి వాడిని అందుకొని కిందికి దించాను. అలా కొంత దూరం వెళ్ళాక ఇంక నడవడం కుదరదు అందరూ పాకండి అన్నాడు మా గైడ్. ఒకరొకరుగా పాకడం మొదలు పెట్టాం. నేను నా పాకుడు కార్యక్రమం ముగించి ఆ పక్కకు తొంగి చూస్తే ఒక ఫారినర్ అమ్మాయి మమ్మల్ని వీడియొలో షూట్ చేస్తొందీ. నేను అందరికంటే విసుగ్గా కనిపించానో ఏమో నన్నే అడిగింది "హౌ ఇస్ ఇట్?" అని. నేను వెంటనే పళ్ళన్నీ కనపడేటట్టూ నవ్వుతూ నా చేతులు ముందుకు వెనక్కూ ఊపుతూ "ఇట్స్ వెరీ గుడ్, ఐ లైక్ దీస్ థింగ్స్ ఎ లాట్" అన్నాను. ఇంకొంచెం ముందుకు పోయాక మా గైడ్ ఇదే ఆఖరి గుహ ఇంక మనం పైకి ఎక్కాలి అన్నాడు. హారి పాపాత్ముడ, ఈ ముక్క చెప్పుంటే నేను పైనే పడుకుని ఉండే వాడిని కదా అనుకున్నాను. అప్పటికి రాత్రి 3గం. అయ్యింది. సరే 4:30గం. లకు పైకి ఎక్కితే నేను ఒక రెండు గంటలు నిద్ర పోవచ్చు అనుకున్నాను. ఇంక ఇక్కడి నుంచి అన్ని గోడలే ఒక్కక్కొటీ జాగ్రత్తగా దూకూతూ ముందుకు వెళ్ళాను. గట్టిగా తిట్టడానికి కూడా లేకుండా ఆ ఫారినర్ నా కంటే ముందుగా వేళ్ళి "హౌ ఇస్ ఇట్?" అని అడగడము నేను "వావ్!!" అనడము జరిగింది. దాదాపు 4గం. ప్రాంతంలో మా హెల్ప్ తను దారి మర్చిపొయినట్టు ప్రకటించాడు. నేను ఫారినర్ ముందు పరువు పోతే పొయింది, నా బూటు తీద్దామని అనుకున్నా, కానీ అది తీస్తే కిందకు జారి నా ప్రాణాలు అనంత విశ్వం లో కలిసి పోతాయని భయపడి తీయలేదు. ప్రజలను మోటివేట్ చేద్దామని నా మొబైల్ లో "లక్ష్య" సినిమా లో హృతిక్ రోషన్ పాడే "ఏ జొ లక్ష్య హైన్ తెరా" అనే పాటను పెట్టాను. ఇంతలో వెనక నుంచి ఎవడో "ఇమ్రాన్ హష్మి సినిమా లో హిమేష్ సంగీతం లాగా ఆపు నీ ఎదవ గోల" అని అరిచాడు. నా హృదయం బరువెక్కుతూ ఉండగా ఆపేశాను. ఇంతలో వెనక నుంచీ వచ్చిన మా గైడ్ దారి చూపించగా ఇంకొంత దూరం పాకి ఆఖరికి ఆకాశాన్ని చూశాను. అప్పటికి దాదాపుగా 5:30గం కావస్తొంది. ఒక పది నిమిషాల తరువాత సూర్యొదయం అయ్యింది. కొండ మీది నుంచీ అది చూస్తూనే నాకు పాత చింతకాయ పచ్చడి లోకి మీగడ పెరుగు వేసుకుని తిన్నంత హాయిగా అనిపించింది. ఆ ఫీలింగ్ బ్లాగ్ లోకం మిస్ కకూడదని ఆ ఫోటోలు కింద లింకులో పెట్టాను.
చింతకాయ పచ్చడి+మీగడ పెరుగు

0 వ్యాఖ్యలు

Labels: ,

నా ఇంజినీరింగ్ రోజులు-4: రెడ్డి గారి జైత్రయాత్రలు!! 

4/01/2009 - రాసింది karthik at Wednesday, April 01, 2009
మా రెడ్డి గారి పూర్తి పేరు "సుబ్బా రెడ్డి" ఈ పేరు మా జిల్లాలో చాల ఎక్కువ. ఒక ఇంట్లొ ముగ్గురు అబ్బాయిలు ఉంటే, ఒకరి పేరు పెద్ద సుబ్బా రెడ్డి, ఇంకొకరి పేరు నడుమ సుబ్బా రెడ్డి మరొకరి పేరు చిన్న సుబ్బా రెడ్డి. ( ఒక వేళ నలుగురుంటే ఏం చేస్తారు?? ఇలాంటి ప్రశ్నలకు నా బ్లాగ్ లో స్థలం లేదు బాబూ)
ఇంక విషయానికి వస్తే ఈ సుబ్బా రెడ్డి క్లాస్ లో నా పక్క బెంచిలో కూర్చోనెవాడు. మా ఫ్రెండ్ అని చెప్పుకోవడం కాదు గానీ, మావాడి గురించి వర్ణించడానికి మాటలు చాలవు. అందుకే కొన్ని సంఘటనలు ప్రజలకు వివరిస్తా

సీన్ 1:
అవి మేము ఇంకా ఫస్ట్ యియర్ లోనే ఉన్న రోజులు. ఒక సీనియర్ కనపడి మిమ్మల్ని (అంటే మా బ్యాచ్ లోని నలుగురిని) ఎప్పుడు చూడలేదే, మీరు నన్ను ఎప్పుడైనా చూశారా అని అడిగాడు. నేను ఏదో డిప్లమటిక్ అన్సర్ కోసం ఆలోచిస్తూ ఉంటే, వాడు వెంటనే " మాకు నువ్వు తెలుసు సార్, ఆ కంప్యుటర్స్ సుధ తో లంచ్ టైం లో వెయిటింగ్ రూం దగ్గర బ్యాటింగ్ పెట్టేది నువ్వే కదా" అన్నాడు. అది విని మా ముగ్గురికి నోట్లో మాట కూడా రాలేదు. ఆ సీనియర్ పరిస్థితి ఇంక ఘోరం. మా కాలేజీలో జూనియర్లతో నువ్వు అనిపించుకున్న వాళ్ళను లాలూ ప్రసాద్ యాదవ్ కంటే హీనంగా చూస్తారు. ఇంకా అక్కడే ఉంటే ఏమేం వినాల్సొస్తుందో అని ఆ సీనియర్ పారిపోయాడు. మేమందరం ఏమిరా ఆ నోరు అంటే, దానికి వాడు తాపీగా "ఓడు మాట్లాడిండు కదా! నాదేం తప్పు??" అన్నాడు. తప్పు నీది కాదురా, నీతో తిరుగుతున్న మాది అనుకున్నాం మేము.

సీన్ 2:
మాకు కొన్ని దిక్కుమాలిన ఇండస్ట్రియల్ టుర్స్ ఉండేవి. అంటే మేము ఇండస్ట్రీస్కి వెళ్ళి కొంచం సేపు టైం పాస్ చేసి వస్తాం. మందు కొట్టే వాళ్ళు బస్సు వెనక సీట్లలో కూర్చుని కొట్టేవాళ్ళు. నా లాంటి వాళ్ళు పాటలు వింటూ నిద్రపోయేవాళ్ళు. అలాంటి ఒకానొక బస్సు ప్రయాణంలో రెడ్డి గారి ఇంటి దగ్గర నుంచి బస్సు వెళుతోంది. మా క్లాస్ లో ఉండె ఏడుపుగొట్టు అమ్మాయిలు, మేమూ రిటర్న్లో మీ ఇంటికి భోజనానికి వస్తాం అన్నారు. ఇంకొకడైతే ఆ మాట విని గుండె పగిలి చచ్చే వాడు. ఎందుకంటే మా క్లాస్ అమ్మాయిల చేత పిలిపించుకోవలసిన ఏకైక పదం "అన్నయ్య ". ఇంక వాళ్ళు ఎవరి ఇంటికైనా వచ్చారూ అంటే ఆ ఇంటికి నవగ్రహ శాంతులు చేయించక తప్పదు. కానీ రెడ్డి గారా మజాకా, సరే రాండి, మా చేలోకి మనుషులు తక్కువైనారు అన్నాడు.

సీన్ -3:
మాకు థర్మల్ ఇంజినీరింగ్ అని ఒక సబ్జెక్ట్ ఉండేది. ఆ సార్ చాలా సీరీయస్ మనిషి. ఒక రోజు ఏదో సొల్లు చెబుతున్నాడు, రెడ్డి గారి పక్కనున్న వాడికి అది అర్థం కాలేదు. అందుకని వాడు డౌట్ అడగాలని అనుకున్నాడు. వాడు అడగక ముందే ఆ డౌట్ ఏంటనేది రెడ్డి గారికి తెలిసిపోయింది. ఇంక సార్ కు చాన్స్ ఇవ్వకుండా వాడే " ఇప్పుడు ఒక బకీటు (మా ఊర్లో బకెట్ ని ఇలానే పిలుస్తారు :) ) నీళ్ళలో నుంచి ఒక గలాసు తీసేస్తే ఇంక ఎన్ని ఉంటయి? " అని ఇంక ఏదో చెప్పబోయాడు. "గలాసు" అన్న పదం విని వాడు తట్టుకోలేక "క్కి క్కి క్కి క్కి" అని నవ్వాడు. వాడి ఖర్మ కాలి అది మా సార్ చూశాడు. వెంటనే ఇద్దరికి తనను " పర్సనల్ " గా కలవమని చెప్పాడు. కట్ చేస్తే సార్ రూములో రెడ్డి గారు, వాడి పక్కనున్న వాడూ తేలారు.
సార్: ఏంటండీ, మీరు క్లాస్ చెప్పేటప్పుడు ఎవరైనా డిస్టర్బ్ చేస్తే ఎలా ఉంటుంది?
పక్క వాడు: నిజమే సార్, ఐ యాం వెరీ సారీ.
రెడ్డి గారూ: ......
పక్క వాడు: ఐ విల్ నాట్ రిపీట్ థిస్ మిస్టేక్
రెడ్డి గారూ: ......
వాడు బయటికి వచ్చాక, సభ్య సమాజం హర్షించని కొన్ని పదాలతో రెడ్డి గారిని పొగిడి, ఇంకెప్పుడు రెడ్డి గారు కుర్చున్న బెంచికి కనీసం మూడు బెంచుల దూరం లో కూర్చుంటాను అని ఒట్టు పెట్టుకున్నాడు. అంతా అయ్యాక నేను వాడిని ఎందుకు సార్ కు కనీసం సారీ కూడా చెప్పలేదు అని అడిగాను. దానికి వాడు "నాకు ఫస్ట్ ఇంటర్నల్ లో 48/50 వచ్చాయి ఇంక సారీ చెప్పినా చెప్పక పొయినా ఏమి లాభం" అన్నాడు.

ఇంత చేసినా వాడంత షార్ప్ గా ఉండే వాళ్ళని నేను చాలా తక్కువ మందిని చూశాను. కోచింగ్ లేకుండా, మా క్లాస్ లో ఐ.ఐ.టి. సీట్(GATE-05, AIR 34) కొట్టిన ఇద్దరిలో వాడూ ఒకడు. ఇప్పుడు బెంగుళూరు ఒరాకిల్ అనే కంపెనీలో ప్రజల ప్రాణాలతో ఆడుకుంటున్నాడు.

-కార్తీక్
(ఈరోజు వాడి పుట్టిన రోజు. అందుకని బ్లాగుముఖంగా వాడికి జన్మదిన శుభాకంక్షలు చెబుతున్నాను)

0 వ్యాఖ్యలు

Labels: